Muzyka w Śródziemiu
Muzyka Śródziemia "współcześnie"
Między muzyką Śródziemia, a muzyką Europy i świata tego, w którym to czytasz, jest wiele różnic, jako że rozwijały się zupełnie oddzielnie.
Muzyka wzięła początek u Elfów; w czasach tolkienowskich (1-4 Era) twórczość dźwiękowa obejmowała jedynie pieśni chóralne i oddzielne utwory na jeden lub więcej instrumentów. Wędrowni Moriquendi pod koniec Czwartej Ery przynieśli ze sobą nową kulturę, w tym muzykę.
Teoria
Po pierwsze: w skali dźwiękowej nie ma ośmiu, a dziesięć dźwięków. Oznacza to, że między kolejnymi dźwiękami C nie ma oktawy, jest decyma (!). Stąd najzwyklejsza muzyka spod karczmy na drugim poziomie Minas Anor nie brzmi jak nic, co znamy z tego świata.
Dynamika i rytm zależą od wykonawcy / wykonawców, któr[z]y przed występem ustala[ją] klimat koncertu.
Zapis
Nuty to krótkie pionowe kreski, bez wartości rytmicznej. (A)
Notacja muzyczna nie korzysta z naszej pięciolinii, a głównie z siedmiu linii (przez co czytanie "nut" było sztuką trudną, przez to bardziej elitarną), gdzie środkowa linia stanowi dźwięk podstawowy, o barwie zbliżonej do A. Umożliwia to umieszczenie piętnastu z trzydziestu dźwięków na liniach i polach.
Pozostałe nuty umieszczane są pod / nad siedmiolinią, z dodatkiem łuczka łączącego nutę z najbliższą linią (B). Ilość łuczków jest równoznaczna ilości dodatkowych linii w notacji naszego świata.
Nuty można modyfikować przez odbicie w bok po narysowaniu nuty, co ją wydłuży. (C)
Nazewnictwo
Nazwy pochodzą pierwotnie z języka Moriquendich (można go nazwać moriquenyą?), który został zaadaptowany do quenyi ze względu na podobieństwa w brzmieniu (w związku ze wspólnym pochodzeniem obu języków). Przykładowe nazwy w muzykologii śródziemnej z adaptacją polską:
Między muzyką Śródziemia, a muzyką Europy i świata tego, w którym to czytasz, jest wiele różnic, jako że rozwijały się zupełnie oddzielnie.
Muzyka wzięła początek u Elfów; w czasach tolkienowskich (1-4 Era) twórczość dźwiękowa obejmowała jedynie pieśni chóralne i oddzielne utwory na jeden lub więcej instrumentów. Wędrowni Moriquendi pod koniec Czwartej Ery przynieśli ze sobą nową kulturę, w tym muzykę.
Teoria
Po pierwsze: w skali dźwiękowej nie ma ośmiu, a dziesięć dźwięków. Oznacza to, że między kolejnymi dźwiękami C nie ma oktawy, jest decyma (!). Stąd najzwyklejsza muzyka spod karczmy na drugim poziomie Minas Anor nie brzmi jak nic, co znamy z tego świata.
Dynamika i rytm zależą od wykonawcy / wykonawców, któr[z]y przed występem ustala[ją] klimat koncertu.
ZapisNuty to krótkie pionowe kreski, bez wartości rytmicznej. (A)
Notacja muzyczna nie korzysta z naszej pięciolinii, a głównie z siedmiu linii (przez co czytanie "nut" było sztuką trudną, przez to bardziej elitarną), gdzie środkowa linia stanowi dźwięk podstawowy, o barwie zbliżonej do A. Umożliwia to umieszczenie piętnastu z trzydziestu dźwięków na liniach i polach.
Pozostałe nuty umieszczane są pod / nad siedmiolinią, z dodatkiem łuczka łączącego nutę z najbliższą linią (B). Ilość łuczków jest równoznaczna ilości dodatkowych linii w notacji naszego świata.
Nuty można modyfikować przez odbicie w bok po narysowaniu nuty, co ją wydłuży. (C)
Nazewnictwo
Nazwy pochodzą pierwotnie z języka Moriquendich (można go nazwać moriquenyą?), który został zaadaptowany do quenyi ze względu na podobieństwa w brzmieniu (w związku ze wspólnym pochodzeniem obu języków). Przykładowe nazwy w muzykologii śródziemnej z adaptacją polską:
- interwał = larmë
- kwinta = lemindë
- oktawa = toltordë
- decyma = cainendë
- zapis nutowy = lindalambë
- nuta = lindatehta
- łuczek = lúva
- wydłużenie = tecco
- pięciolinia (tu: siedmiolinia) = Otsotémar
- dynamika ("nie istnieje")
- lamentująco = nainievë
- wolno = lencavë
- umiarkowanie = sanyavë
- skocznie = limbevë
- szybko = lintavë
- śpiesznie = alarcavë
Kontakt poprzez e-mail:
Beren123@poczta.fm
Beren123@poczta.fm